We moeten ons herstel op de eerste plaats zetten en onze prioriteiten op orde hebben.
Alleen voor vandaag – 2 december
Bron: Basistekst, blz. 79
Voordat we bij NA kwamen, gebruikten we allerlei excuses om ons gebruik te rechtvaardigen. ‘Hij schreeuwde tegen me!’ ‘Zij zei dit!’ ‘Mijn partner heeft me in de steek gelaten!’ ‘Ik ben ontslagen!’ Soortgelijke uitvluchten weerhielden ons ervan om hulp te zoeken voor ons drugsprobleem. Wij moesten eerst leren inzien dat zulke dingen telkens gebeurden omdat we bleven gebruiken. In deze situatie kwam pas verandering nadat we het besluit namen ons herstel op de eerste plaats te zetten.
Het kan zijn dat we vandaag de dag nog steeds excuses bedenken. We bedenken een uitvlucht om een bijeenkomst over te slaan of om service te ontlopen. Onze excuses nemen wellicht een andere vorm aan, zoals: ‘Ik kan mijn kinderen niet alleen laten’, ‘Ik ben uitgeput teruggekomen van mijn vakantie’ of ‘Ik moet deze klus klaren om een goede indruk te maken op mijn leidinggevende’. Als we ons herstel niet op de eerste plaats zetten, dan bestaat er een grote kans dat we helemaal geen excuses meer hoeven te bedenken. Bij een terugval is het in ons leven vermoedelijk gedaan met kinderen, vakantie en werk.
Ons herstel dient op de eerste plaats te komen, werk of geen werk, relatie of geen relatie. Wij blijven naar bijeenkomsten gaan en we blijven aan de stappen werken. We blijven onze sponsor bellen en we blijven dienstbaar aan God en onze medemensen. Zonder deze eenvoudige acties is er geen baas, gezin of vakantie om ons zorgen over te maken. Herstel is het fundament waarop wij ons leven bouwen en is een voorwaarde voor al het andere.
Alleen voor vandaag
Ik zal mijn prioriteiten aanhouden. Bovenaan de lijst staat mijn herstel.
Ga naar overzicht december