Wanneer wij aan het eind van ons latijn zijn en ondervinden dat we niet langer met maar ook niet zonder drugs als normale mensen kunnen functioneren, staan we allemaal voor hetzelfde dilemma. Zo goed en zo kwaad als het kan doorgaan tot het bittere einde – gevangenissen, inrichtingen en de dood – óf een nieuwe manier van leven zien te vinden.
Alleen voor vandaag – 22 december
Bron: Basistekst, blz. 84
Wat was het ergste aan actieve verslaving? Was het de kans op een vroegtijdige dood als gevolg van onze ziekte? Nee, voor velen van ons was het ergste dat we ons er elke dag als een levende dode doorheen moesten slaan, het was de nooit aflatende zinloosheid van het bestaan. We waren een schim van de liefdevolle, levenslustige mensen die we zouden kunnen zijn.
Als herstellende verslaafde kwamen we ertoe te geloven dat wij een bestaansreden hebben. Wij zijn er om onszelf en anderen lief te hebben. Door aan de Twaalf Stappen te werken hebben we geleerd onszelf te aanvaarden. Uit zelfaanvaarding ontstond zelfrespect. Wij hebben ondervonden dat alles wat we doen van invloed is op anderen. We maken deel uit van het leven van de mensen om ons heen en, omgekeerd, zij maken deel uit van ons leven. Wij begonnen andere mensen te vertrouwen en erkenden dat we in relaties een eigen verantwoordelijkheid hebben.
Als herstellende verslaafde zijn we weer tot leven gekomen. Wij onderhouden ons nieuwe leven door bij te dragen aan het welzijn van anderen en we proberen onszelf daarin iedere dag te verbeteren. Op dit vlak maken we gebruik van de tiende, elfde en twaalfde stap. Onze schimmige periode ligt achter ons en komt nooit meer terug zolang we een actieve bijdrage leveren aan een gezond en liefdevol leven voor onszelf en voor anderen.
Alleen voor vandaag
Ik heb een nieuwe manier van leven gevonden. Vandaag zal ik mijn best doen om anderen liefdevol van dienst te zijn en van mijzelf te houden.
Ga naar overzicht december