Tegenslag

Wij voelden ons anders. Alleen na overgave kunnen wij de vervreemding van verslaving te boven komen.

Alleen voor vandaag – 1 februari

Bron: Basistekst, blz. 26

We probeerden ons in te dekken door voortdurend tegen te sputteren. ‘Maar je begrijpt het niet!’  ‘Bij mij is het anders!’  ‘Ik heb het echt zwaar!’ Tijdens onze actieve verslaving waren dit onze standaardreacties. Het was onze tactiek om de gevolgen van ons handelen te ontlopen of de algemeen geldende regels te ontduiken. Mogelijk zaten we op onze eerste bijeenkomst ook nog luidkeels te jammeren. Misschien hebben we onszelf er pas nog op betrapt.

Velen van ons hebben het gevoel dat wij uniek zijn, anders dan anderen. Als verslaafden grijpen wij van alles aan om onszelf te vervreemden. Maar er bestaat geen enkel excuus om je te onttrekken aan herstel. Er is niets, maar dan ook helemaal niets wat ons ongeschikt zou maken om het programma te volgen, zelfs geen levensbedreigende ziekte of pure armoede. Er zijn duizenden verslaafden die ondanks alle serieuze narigheid het pad van herstel wisten te vinden. Door toepassing van het programma is hun spirituele bewustzijn groter geworden, ondanks, of misschien wel dankzij zulke tegenslag.

Onze persoonlijke omstandigheden en verschillen doen niet ter zake als het aankomt op herstel. Als wij het idee dat we zo bijzonder zijn loslaten en ons overgeven aan deze eenvoudige manier van leven, dan zullen wij er ongetwijfeld achter komen dat we ergens bij horen. En het gevoel dat wij ergens bij horen, geeft ons de kracht om door te gaan, met of zonder tegenslag.

Alleen voor vandaag
Ik zal het idee dat ik zo bijzonder ben loslaten. De herstelprincipes zal ik omarmen, want die zijn net als voor veel anderen, ook op mij van toepassing. Mijn tegenslag is voor mij geen reden om me aan herstel te onttrekken; dat is juist een goede reden om te herstellen.