Wat we ook doen – analyseren, adviseren, argumenteren, bidden, bedreigen, slaan of opsluiten – zij stoppen pas zodra ze dat zelf willen.
Alleen voor vandaag – 17 februari
Bron: Basistekst, blz. 75
Wij staan machteloos, zowel tegenover onze eigen verslaving als de verslaving van een ander. Dit feit is misschien wel een van de moeilijkste zaken waar wij tijdens ons herstel tegenaan lopen. Misschien denken wij dat we na ons spiritueel ontwaken een andere verslaafde kunnen bewegen om het pad van herstel op te gaan. Onze mogelijkheden om een andere verslaafde te helpen zijn echter beperkt.
Wij kunnen ze niet dwingen om te stoppen met gebruik. De oogst van de Stappen is niet overdraagbaar, we kunnen niet in hun plaats groeien. Wij kunnen hun eenzaamheid of pijn niet wegnemen. Het heeft geen zin om een angstige verslaafde over te halen om het troosteloze maar vertrouwde bestaan van verslaving in te ruilen voor de angstige onzekerheid van herstel. Wij kunnen niet in iemands huid kruipen, wij kunnen hen niet op een ander spoor zetten of voor hen bepalen wat het beste is om te doen.
Maar toch, als we proberen ervan af te zien om op deze manier vat te krijgen op iemands verslaving, dan kunnen wij hen mogelijk helpen. Wellicht zien zij het licht als we hun de werkelijkheid voorhouden, hoe pijnlijk dat ook kan zijn. Misschien komen zij voor hun gevoel een stapje verder, zolang wij maar niet in hun plaats proberen stappen te zetten. Zij kunnen weer zeggenschap krijgen over hun leven, op voorwaarde dat wij alleen zeggenschap over ons eigen leven hebben. Zolang wij dit alles kunnen aanvaarden, doen we wat we behoren te doen: we dragen de boodschap uit zonder de verslaafden te dragen.
Alleen voor vandaag
De machteloosheid over mijn eigen verslaving geldt ook voor de verslaving van een ander. Dit feit zal ik accepteren. Ik zal de boodschap uitdragen zonder de verslaafde te dragen.
Ga naar overzicht februari