Zelfbeklag of herstel – aan ons de keuze

Zelfmedelijden is een van de meest destructieve gebreken; het ontneemt ons alle positieve energie.

Alleen voor vandaag – 21 februari

Bron: Basistekst, blz. 92

Tijdens onze actieve verslaving was zelfmedelijden voor velen van ons een manier om te overleven. Wij dachten dat onze ziekte in ons leven voor altijd de boventoon zou voeren. Wij geloofden niet dat het anders kon – misschien wilden we er niet in geloven. Zolang wij medelijden met onszelf hadden, was er geen reden om de gevolgen van ons handelen onder ogen te zien. Zo konden we altijd bij een ander onze problemen in de schoenen schuiven. Wij maakten onszelf wijs dat we niet bij machte waren om te veranderen en zo wisten we de noodzaak tot verandering te omzeilen. Dit ‘overlevingsmechanisme’ weerhield ons ervan om de weg van herstel op te gaan en bracht ons langzaam maar zeker dichter bij zelfvernietiging. Zelfbeklag is een werking van onze ziekte. Wij moeten ermee ophouden en in plaats daarvan gebruikmaken van het nieuwe gereedschap van het NA-programma.

Wij zijn gaan geloven dat er voor ons doeltreffende hulp beschikbaar is. Wanneer wij deze hulp zoeken en vinden in het NA-programma, zal dankbaarheid de plaats innemen van zelfmedelijden. Er staat allerhande gereedschap tot onze beschikking: de Twaalf Stappen, de steun van onze sponsor, het gezelschap van herstellende verslaafden en de zorg van onze Hogere Macht. De beschikbaarheid van al dit gereedschap geeft ons meer dan voldoende reden om dankbaar te zijn. Wij leven niet langer in afzondering, zonder enige hoop. Wij hebben zekere hulp bij de hand, voor alles waar we tegenaan lopen. En als we ons voordeel doen met de beschikbare hulp van het NA-programma en ervaren dat wij in ons leven vooruitgaan, dan geeft het programma de grootst mogelijke zekerheid op dankbaarheid.

Alleen voor vandaag
Het NA-programma heeft mij weer hoop gegeven en daar zal ik dankbaar voor zijn. Ik zal mijn herstel koesteren en me niet langer wentelen in zelfmedelijden.