Onze ziekte verergerde en stak telkens weer de kop op totdat wij in wanhoop hulp zochten bij elkaar, bij NA-Anonieme Verslaafden.
Alleen voor vandaag – 18 juli
Bron: Basistekst, blz. 13
Als we ons wanhoop voorstellen, dan zien we een toestand voor ons waarin niemand terecht wil komen: een arme gehavende ziel met een wanhopige blik in de ogen, die als een bezetene om zich heen grijpt naar iets waar hij op pijnlijke wijze behoefte aan heeft. We kunnen denken aan opgejaagde dieren of hongerende kinderen. En aan onszelf voordat we NA ontdekten.
Toch was het de voorafgaande wanhoop die ons bij NA dwong om de eerste stap aan te gaan. Zelf hadden we verder geen idee meer, dus stonden we open voor iets nieuws. Onze waanzin was eindelijk boven onze muur van ontkenning uitgeklommen en dwong ons om eerlijk te zijn over onze ziekte. We waren afgemat in onze ijver om de zaak beheersbaar te houden en zo werden we bereidwillig om ons over te geven. We ontvingen het geschenk van wanhoop, met als gevolg dat we in staat waren om de spirituele principes te aanvaarden die het mogelijk maken om te herstellen.
Wanhoop is uiteindelijk hetgeen wat velen van ons ertoe drijft om hulp te vragen. Zodra we in een dergelijke toestand verkeren, kunnen we omkeren en opnieuw beginnen. Wij zoeken, net als een wanhopig, opgejaagd dier, een veilige haven. Die vinden we bij NA-Anonieme Verslaafden.
Alleen voor vandaag
Het geschenk van wanhoop heeft me geholpen om eerlijk, open van geest en bereidwillig te worden. Ik ben dankbaar voor dit geschenk want het heeft mijn herstel mogelijk gemaakt.
Ga naar overzicht juli