Wat telt is waar we naartoe gaan, niet waar we vandaan komen.
Alleen voor vandaag – 24 maart
Bron: Basistekst, blz. 22
Als we aan het begin staan van ons herstel, schamen sommigen van ons zich om zichzelf “verslaafden” te noemen. In het begin zijn we wellicht angstig en hoopvol tegelijk. Het is een flinke worsteling om een nieuwe betekenis aan ons bestaan te geven. Het kan lijken alsof we niet aan het overweldigende verleden kunnen ontkomen. Het kan zwaar zijn om op een andere manier over onszelf te denken dan we gewend zijn.
Het verleden kan dienen als geheugensteuntje. Het herinnert ons eraan wat er zal gebeuren als we weer gaan gebruiken. Maar herinneringen kunnen ons ook klemzetten in een nachtmerrie van schaamte en angst. Hoe moeilijk het ook mag zijn om deze herinneringen los te laten, elke dag in herstel kan ons weer ietsje verder brengen, weg van onze actieve verslaving. Elke dag kunnen we wat meer ontdekken om naar uit te kijken – en minder om onszelf mee te straffen.
Tijdens herstel staan alle deuren voor ons open. Wij hebben heel wat te kiezen. Ons nieuwe, rijke bestaan is beloftevol. Hoewel wij het verleden niet kunnen vergeten, hoeven we er niet in te verblijven. We kunnen verdergaan.
Alleen voor vandaag
Ik zal mijn koffers pakken en vertrekken uit mijn verleden, om te leven in het hoopvolle heden.
Ga naar overzicht maart