Als wij eerlijk ons eigen verhaal vertellen, kan iemand anders zich erin herkennen.
Alleen voor vandaag – 12 november
Bron: Basistekst, blz. 112
Velen van ons hebben op een NA-conventie weleens iemand horen spreken die ons van alle kanten wist te boeien. We herinneren ons een publiek dat vanwege de herkenning soms in tranen uitbarstte en op het andere moment van de stoel viel van het lachen. Misschien denken we “Er komt een dag dat ook ik op een conventie zal spreken”.
Voor de meesten van ons moet die dag nog steeds komen. Af en toe worden we gevraagd om eens op een bijeenkomst in de buurt te komen spreken. Misschien mogen wij een keer het woord voeren bij een workshop op een kleine conventie. Maar, zelfs na al die tijd behoren we nog steeds niet tot die “gewilde” sprekers op een conventie. En daar is niets mis mee. Wij hebben ondervonden dat ook wij een bijzonder verhaal hebben te vertellen, zelfs al is het maar op een plaatselijke bijeenkomst met vijftien of twintig verslaafden.
Ieder van ons kan alleen z’n eigen verhaal vertellen, niet meer en niet minder. Het verhaal van iemand anders kunnen wij niet vertellen. Veel van de mooie anekdotes en grappige vondsten die we bedacht hebben, zijn ons plotseling ontschoten zodra we het woord krijgen – en dat geldt voor velen van ons. Maar wij hebben wel degelijk iets te bieden! Wij dragen een hoopvolle boodschap uit waarmee we laten zien dat het mogelijk is om te herstellen van onze verslaving. En dat is voldoende.
Alleen voor vandaag
Ik zal onthouden dat mijn eerlijke verhaal het beste is wat ik kan delen. Voor vandaag is dat voldoende.
Ga naar overzicht november