Volmaakt zullen we niet worden, we zijn nu eenmaal mensen.
Alleen voor vandaag – 13 november
Bron: Basistekst, blz. 36
Ieder van ons had zo zijn of haar verwachtingen over een leven in herstel. Sommigen van ons dachten dat wij direct de arbeidsmarkt op konden of in staat zouden zijn om alles te doen wat we wilden. Misschien dachten wij dat de omgang met anderen voortaan geheel vlekkeloos zou verlopen. Als we er even bij stilstaan, dan beseffen wij dat we er vanuit gingen dat herstel ons een volmaakt bestaan zou bezorgen. Wij hielden er geen rekening mee dat we de nodige fouten zouden blijven maken. Maar dat doen wij wel. En dat heeft echt niet te maken met onze verslaving die om de hoek komt kijken. Het betekent gewoon dat wij mensen zijn.
Bij NA-Anonieme Verslaafden streven wij naar herstel, niet naar perfectie. Het enige wat ons is beloofd, is vrijheid van actieve verslaving. Perfectie is niet realistisch, het is voor ons stervelingen een onhaalbaar doel. Wij streven vaak naar perfectie om te voorkomen dat we ons ongemakkelijk voelen na het maken van fouten. In onze ijver om aan dat gevoel te ontsnappen, verspelen wij onze nieuwsgierigheid, onze veerkracht en onze ruimte om te groeien.
Het is het een of het ander. Willen wij werkelijk voor altijd genoegen nemen met ons strak ingesnoerde bestaan, veilig maar beperkt? Of willen we ruimte geven aan het onbekende en het risico nemen om alles aan te grijpen wat het leven ons te bieden heeft?
Alleen voor vandaag
Ik wil alles wat het leven mij te bieden heeft en alles wat herstel kan opleveren. Vandaag zal ik het erop wagen, iets nieuws proberen en groeien.
Ga naar overzicht november