We proberen voor ogen te houden dat goedmaken iets is wat we voor onszelf doen.
Alleen voor vandaag – 4 september
Bron: Basistekst, blz. 40
Zolang wij nog zaken moeten rechtzetten, is ons bootje gevuld met een waardeloze lading. We blijven ronddobberen met een hoofd vol ballast: een spijtbetuiging die ligt te wachten, een vastgezette wrok, een onuitgesproken wroeging. Het valt te vergelijken met een rommelige woning.
We kunnen de deur uitgaan om er niet tegenaan te hoeven kijken of over de puinhoop heenstappen alsof er niets aan de hand is. De rotzooi zal echter niet verdwijnen zolang we die negeren en de andere kant opkijken. Uiteindelijk verdwijnen de vuile vaat, het vloerkleed vol kruimels en de uitpuilende prullenbak niet vanzelf. De troep blijft liggen zolang er niet wordt opgeruimd.
Een rommelig hoofd is even onverdraaglijk als een vervuilde woning. We lijken altijd te struikelen over datgene wat wij eerder hebben laten slingeren. Bij elke stap die we zetten, is er wel iets wat ons in de weg staat. Naarmate we onze verantwoordelijkheden ontlopen en onze fouten niet rechtzetten, neemt de wanorde in ons hoofd toe. Er is niemand die we kunnen inhuren om het op te ruimen, het is een klus die we zelf moeten klaren.
Het bezorgt ons een gevoel van diepe voldoening als we zelf onze zaken op orde brengen. Als wij ons huis weer aan kant hebben, geeft dat een prettig gevoel. We kunnen even genieten van het zonlicht dat door de brandschone ramen naar binnenvalt. Bij het rechtzetten van fouten ervaren we een gevoel dat daarop lijkt. We zijn opgetogen over onze innerlijke vrijheid en we kunnen oprecht genieten van ons herstel. Als we eenmaal door de enorme troep heen zijn, dan hoeven we het verder alleen nog maar bij te houden..
Alleen voor vandaag
Met goedmaken zal ik mijn geest vrijmaken.
Ga naar overzicht september